உறவுகளின் முக்கியத்துவம்!

 

உறவுகளின் முக்கியத்துவம்!

கொஞ்சம் நேரம் ஒதுக்கி  அனைவரும்  அவசியம் கண்டிப்பா இதை முழுமையா படிக்கவும். 

படிக்க  படிக்க கண்களில் நீர் வழியும்.  

கண்டிப்பா வழியனும். 

நான் இருக்கின்றேன் பயப்படாதே,  

என ஆறுதல், 

தைரியம் கூறும் உறவுகள்,

அவர்களின் அன்பு ஆதரவு, 

அவர்கள் காட்டும் பாசம்,

அவர்களின் அருமையை தினம்,தினம், நீங்களும் உணரனும். 

உறவுகள், 

அது ஒரு தொடர்கதை. 

உறவுகளை நான் பெருசா நினைக்கிறதில்ல, 

மதிக்கிறதில்ல. 

பெரிய என் உறவு வட்டத்தை விட்டு, கொஞ்சம் கொஞ்சமா விலகிட்டே வந்தேன். 

அதை 

‘மாடர்ன் லைஃப் ஸ்டைல்'னு 

நான் நினைச்சேன்.

சமீபத்தில், என் தோழி ஒருத்தியோட வீட்டு கிரகப் பிரவேச விழாவுக்குப் போயிருந்தேன். 

அவளோட மூன்று தலைமுறை உறவுகளோடும் அவ அரவணைப்பிலேயே இருந்ததோட, 

விழாவுக்கு அத்தனை பேரையும் வரவழைச்சிருந்தா. 

அவங்களோட சந்தோஷம், 

நல விசாரிப்புகள், 

கேலி, 

கிண்டல், 

உரிமை, 

கடமைனு விழாவே அமர்க்களப்பட்டுப் போனது.

‘உங்க தாத்தாவும் நானும் பெரியப்பா மகன் - சித்தப்பா மகன்’னு 

தாத்தா ஒருவர் பேரனுக்கு உறவு முறையை விளக்கிக் கொண்டிருக்கிரார்.

‘வாட்ஸ்அப்ல இருக்கியா? 

இனி லெட்ஸ் ஸ்டே இன் டச்!’னு ஒருவருக்கொருவர் அலைபேசி எண்கள் பரிமாறிட்டு இருந்தாங்க, 

இந்தத் தலைமுறை இளைஞர்களும், இளம் பெண்களும்!

‘நீ மெக்கானிக்கல் இன்ஜீனியரிங் முடிச்சிருக்கேனு ஏன்ப்பா எங்கிட்ட சொல்லல? 

நான் ஆட்டோ மொபைல் கம்பெனி ஹெச்.ஆர்ல இருக்கேன். 

உன் ரெஸ்யூம் ஃபார்வேர்டு பண்ணு!’னு தன் தூரத்து தங்கையோட மகனுக்கு வேலையை உறுதி செய்துட்டு இருந்தார் ஒருத்தர்.

‘நாம தாயில்லாப் பொண்ணாச்சேனு எல்லாம் கவலைப்படாதே. 

உன் டெலிவரி அப்போ சித்தி, நான்  ஹெல்ப்புக்கு வர்றேன். 

பெயின் வந்ததும் எனக்கும் ஒரு போன் பண்ணிடு!’னு வளைகாப்பு முடிந்திருந்த ஒரு இளம் பெண்ணோட கை பிடித்துச் சொல்லிட்டிருந்தார் ஒரு பெண்மணி.

இப்படி எல்லா வகையிலும் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் பலமா இருக்கக்கூடிய உறவுச் சங்கிலியை நான் தொலைத்ததை உணர வெச்சது அந்த விழா.

இப்போ என் சொந்தங்களோட கான்டாக்ட் நம்பர் எல்லாம் சேகரிக்க ஆரம்பிச்சிருக்கேன்’’

 - நீண்ட கடிதம் அனுப்பியிருந்தார் சென்னை வாசகி ஒருவர்.

இந்த அவசர உலகத்தில், 

பரபரப்பான வேலைச் சூழலில், சொந்தங்களை எல்லாம் அரவணைத்துச் செல்ல பலருக்கும் நேரமிருப்பதில்லை என்பதை, 

உறவுகளைத் தொலைப்பதற்கான காரணமாக ஏற்க முடியாது.

திருமண அழைப்பிதழ் தந்த உறவினர் வீட்டுக் கல்யாணத்துக்குச் செல்ல முடியவில்லை, 

வெளியூர் பயணம், 

அலுவலக மீட்டிங், 

பிள்ளைகளின் டேர்ம் எக்ஸாம் 

என்று பல காரணங்கள்.

சரி,

ஆனால், திருமணம் முடிந்த பின்னும்கூட ஒரு வார இறுதி நாளில் அவர்கள் வீட்டுக்குச் சென்று, 

திருமணத்துக்கு வர இயலாத நிலையைச் சொல்லி, 

உறவைப் பலப்படுத்தும் வாய்ப்பை ஏன் பலரும் முன்னெடுப்பதில்லை?

அட்லீஸ்ட், 

‘கல்யாணம் நல்லபடியா முடிஞ்சதா! ஸாரி, வர முடியலை. 

நிச்சயம் அடுத்த முறை ஊருக்கு வரும்போது வீட்டுக்கு வந்து பார்க்கிறோம்!’ 

என்ற தொலைபேசி விசாரிப்பைக் கூட செய்வதில்லை.

 ‘அதுக்கெல்லாம் நேரமில்ல’, 

‘மெட்ரோ லைஃப்ல நாங்களே பரபரனு ஓடிட்டிருக்கோம்’, 

‘வேலை டென்ஷன்ல கல்யாணம் மறந்தே போச்சு’ 

- இவையெல்லாம் சப்பைக் காரணங்கள்.

உண்மையான காரணம், 

அந்த உறவைப் பேணுவதில் ஆழ் மனதில் பிடிப்பு இல்லை. 

‘அப்பாவோட தாய்மாமன் பையன். 

இனி, இந்த சொந்தத்தை எல்லாம் கன்டின்யூ பண்ண முடியுமா? 

கன்டின்யூ பண்ணணுமா என்ன?’ 

என்று கேட்கலாம் பலர்.

இங்கு ஒரு பெரிய உண்மையைச் சொல்ல வேண்டும். 

சமூக வலை தளங்களில், 

முன் பின் தெரியாத, 

முகம் தெரியாத நபர்களுடன் எல்லாம் நாள் தவறாத தொடர்பில் இருப்பதும், நெதர்லாந்தில் இருக்கும் ஒரு நண்பன்/தோழிக்கு பிறந்த நாள் வாழ்த்து அனுப்புவதும், 

வெளிமாநிலத்தில் இருக்கும் ஒரு தமிழனுக்கு உதவி என்றதும், ‘நம்மாளு’ என்று ரத்தம் துடிக்க இணையப் புரட்சியில் இறங்குவதும், 

‘ஃப்ரெண்ட் ஆஃப் ஃப்ரெண்ட்’ என்று அறிமுகமான ஒருவருடன் உயிர் நட்பு வளர்ப்பதும், 

என, யார் யாருடனோ இணைய முடிகிறது இந்தத் தலைமுறைக்கு. 

ஆனால், 

உறவுகளைத் தொடர முடியவில்லை என்பது எவ்வளவு முரண்?!

வேர்களை அறுத்துக்கொண்டு, 

கிளைகள் பரப்ப துடிக்கிற இம் மனநிலையை என்னவென்று சொல்வது?

சமூக வலைதளங்களின் வெற்றிக்கு அடிப்படை என்ன என்று தெரியுமா?! 

சொந்தங்கள் ஒன்றுகூடி பேசி மகிழும் வீட்டு விசேஷங்கள்தான். 

கல்யாணத்தில், 

காதுகுத்தில், 

சடங்கில், 

ஊர்த் திருவிழாவில், 

என அடிக்கடி உறவுகள் அனைத்தும் ஓரிடத்தில் கூடி, 

பேசி, 

சிரித்து, 

அழுது, 

கோபம்கொண்டு, 

விருந்து உண்டு, 

கலைந்து சென்ற நம் முந்தைய தலைமுறையினரின் சந்தோஷம் இந்தத் தலைமுறைக்குக் கிடைக்கவில்லை.

உறவினர் விசேஷங்களையும், 

ஊர்த் திருவிழாவையும், 

‘மாடர்ன் வாழ்வில்’ தவிர்த்ததால், 

கூடி மகிழ, 

பேசிச் சிரிக்க, 

வழியற்றுப் போன இந்தத் தலைமுறை, இணைய வீதியெங்கும் ஜனத்திரள் பார்க்க உற்சாகமாகிப் போனது.

யார் யாரிடமோ 

அறிமுகமாக, 

பேச, 

சிரிக்க, 

கோபம் கொள்ள, 

வம்பு வளர்க்க, 

வெளியேற, 

என பொழுது போக்கித் திரிகிறது.

அதில் தன் சந்தோஷம் இருப்பதாக நம்புகிறது. 

எனவே, 

பிள்ளைகளை ஆபத்துகள் நிறைந்த இணைய வெளியில் இருந்து உறவு வட்டத்துக்கு மடை மாற்றுங்கள்.

அதற்கு, ‘உறவுகள் வேண்டும்’ என்ற உணர்வு முதலில் வர வேண்டும்.

‘எதுக்கு உறவு? பொறாமை, பகை, புறணி பேசுறதுன்னு, ரொம்ப வெறுத்துட்டேன்!’ என்ற அனுபவம் சிலருக்கு இருக்கலாம்.

உறவுகள் அனைத்துமே அப்படி அல்ல. 

அது தனி மனித குணத்தின் வெளிப்பாடு. நல்லது, தீயது எங்கும், எதிலும் உண்டு என்பது போல, 

உறவுகளிலும் நல்லவர்கள், தீயவர்கள், குணம் கெட்டவர்கள் இருப்பார்கள்தானே? 

அதற்காக ஒட்டுமொத்த உறவுகளும் வேண்டாம் என்று விலக்கத் தேவையில்லை.

‘உங்கப்பாதான் தகப்பன் ஸ்தானத்துல இருந்து என் கல்யாண வேலைகள் எல்லாம் செஞ்சாரு. 

நீ எங்கே இருக்க, 

எத்தனை பிள்ளைங்க?’ 

என்று கண்கள் மல்க விசாரித்து, 

‘எங்க இருந்தாலும் நல்லா இருக்கணும்!’ என்று உளமாற வாழ்த்தும் ஓர் அத்தையின் ஆசீர்வாதம், 

உலகின் மிகத் தூய்மையான அன்பு.

‘நல்லது கெட்டதுனா கூப்பிடுடா, ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் ஒத்தாசையா இருக்கணும்!’ 

என்று உரிமையும், 

கடமையுமாகப் பேசும் சித்தப்பாவின் பிரியத்தை, 

சித்தியின் சிடுசிடுப்பை, சகித்துக்கொண்டாவது 

சுவீகரிக்கத்தான் வேண்டும்.

உங்களுக்கு ஒரு பிரச்னை எனில், உங்களுக்கு முன்பாகவே,

‘எங்க அண்ணனை பேசினது யாருடா..?’ என்று கோபம் கக்கிச் செல்லும், தம்பியுடையோனாக இருப்பதன் பலத்துக்கு, 

இந்த உலகில் ஈடு இணை இல்லை.

வீடு, 

பேங்க் பேலன்ஸ், 

போர்டிகோவில் பெரிய கார், 

ஆடம்பர வாழ்க்கை 

என எல்லாம் இருந்தும், 

உறவுகள் இல்லை எனில், 

ஒருநாள் இல்லையென்றால், 

ஒருநாள் அந்த பலவீனத்தை உணரத்தான் வேண்டும். 

ஒப்புக்கொள்ளத்தான் வேண்டும். 

உறவுகளுக்கு எப்போதும் முற்றுப்புள்ளி வேண்டாம். 

அது ஓர் அழகிய தொடர்கதை!

உறவுகளைப் பரிசளியுங்கள்,

அடுத்த சந்ததிக்கு!!!

அடுத்த தலைமுறைக்கு. !!!

குழந்தைகளை உறவினர் வீட்டு விஷேசங்களுக்கும், 

ஊர்த் பொது நிகழ்ச்சிகளுக்கும், அழைத்துச் செல்லுங்கள். 

அங்கு உறவினர்கள் அனைவரையும் அறிமுகப்படுத்துங்கள். 

அவர்களுடனான உங்களின் பால்ய வயது நினைவுகளைப் பிள்ளைகளுடன் பகிருங்கள். 

அவர்கள் உங்கள் வாழ்வில் முக்கியமானவர்கள் என்பதை குழந்தைகளுக்கு உணர்த்துங்கள்.

‘உங்க அத்தை இருக்காளே, 

பொறாமை பிடிச்சவ' 

என்று நெகட்டிவாக எந்த உறவுகளையும் குழந்தைகளுக்குச் சொல்லிக் கொடுக்காதீர்கள். 

அவர்களைப் பற்றி எதுவும் சொல்லாமலே விட்டுவிடலாம். 

அதுதான் மிக மிகச் சிறந்தது. 

‘உங்க அப்பா வீட்டு சொந்தம் இருக்காங்களே' என்று, 

உறவுகள் என்றாலே உளம் வெறுக்கும் அளவுக்கு குழந்தைகளிடம் எதையும் பேசாதீர்கள்.

உங்கள் வீட்டு இளம் பிள்ளைகளையும், உறவினர் வீட்டு இளம் பிள்ளைகளையும் பரஸ்பரம் அறிமுகப்படுத்தி, 

இணைய யுகத்தில் உறவைப் புதுப்பித்துக்கொள்ளவும், 

தொடர்ந்து செழிக்க வைக்கவும் வழி ஏற்படுத்திக் கொடுங்கள்.

மாமன் முறை என்றால், 

செய்ய வேண்டிய கடமைகள் என்ன, 

அத்தை முறை என்றால், 

செய்ய வேண்டிய சடங்குகள் என்ன 

என்பது பற்றி அவர்களுக்கு கற்றுக்கொடுங்கள். 

நாளை உங்கள் மகனும், மகளும் ஒருவருக்கொருவர் அந்த முறை செய்ய வேண்டியவர்களே என்பதையும் சேர்த்துச் சொல்லி குழந்தைகளை வளர்த்தெடுங்கள்.

‘ஃப்ரெண்ட்ஸ் போதும் நமக்கு, ரிலேட்டிவ்ஸ் எல்லாம் வேணாம்’ 

என்று இன்று பல நகரத்துக் குடும்பங்களில் ஊறிக் கிடக்கும் மனநிலையை மாற்றுங்கள்; 

உறவுகள் பேணுங்கள்!!! 

உறவுகளைப் பரிசளியுங்கள்,

அடுத்த சந்ததிக்கு. 

அடுத்த தலைமுறைக்கு.

நான்,

என் குடும்பம்,

என் கொள்கை,

என இருந்துவிடாதீர்கள்.

Best ways to find inner peace

 

What are some of the best ways to find inner peace?

Beautiful story from Gautam Buddha’s life.

Gautam Buddha was sitting under a banyan tree. One day, a furious Man came to him and started abusing him.

Man thought that Gautam Buddha would reciprocate in the same manner, but to his utter surprise, there was not the slightest change in the expression on his face.

Now, the men became more furious. He hurled more and more abuses at Buddha. However, Gautam Buddha was completely unmoved. There was a look of compassion on his face. Ultimately the Brahmin was tired of abusing him. He asked, " I have been abusing you like anything, but why are you not angry at all? "

Gautam Buddha calmly replied, “My dear brother, I have not accepted a single abuse from you.”

"But you heard all of them, didn't you? " The men argued half-heartedly.

Buddha said, “I do not need the abuses, so why should I even hear them?”

Now the men was even more puzzled. He could not understand the calm reply from Gautam Buddha. Looking at his disturbed face, Buddha further explained, “All those abuses remained with you.”

“It cannot be possible. I have hurled all of them at you,” the men persisted.

Buddha calmly repeated his reply, “But I have not accepted even a single abuse from you ! Dear brother, suppose you give some coins to somebody, and if he does not accept them, with whom will those coins remain?”

The men replied, “If I have given the coins and not needed by someone, then naturally they would remain with me.”

With a meaningful smile on his face, Buddha said, “Now you are right. The same has happened with your abuses. You came here and hurled abuses at me, but I have not accepted a single abuse from you. Hence, all those abuses remain with you only. So there is no reason to be angry with you.”

The men remained speechless. He was ashamed of his behavior and begged for Buddha's forgiveness.

Inner calmness and peace are keys to contented life. Live life as per your goals and ambition in life. You know who you are and what you want in life, So don’t respond to what person said about you in anger.

Control your anger with patience and calmness.

That is biggest Strength of Wise men.

கோடீஸ்வரர் ஓட்டாண்டியான கதை!

 

கோடீஸ்வரர் ஓட்டாண்டியான கதை!

கி.பி. 1480-ல் அவர் ஒன்பது கோடிகளுக்கு அதிபதி.

சுமார் ஐந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் அவர் ஒன்பது கோடி சொத்துள்ள மிகப்பெரிய பணக்காரரின் மகன்.

கடைசியில் 80 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அதாவது கி.பி. 1560-ல் அவர் ஒரு ஓட்டாண்டி.

நம்ப முடிகிறதா? கணக்குப் போட்டுப் பார்த்தால் இன்று பல லட்சம் கோடிகளுக்கு அதிபதியாக அவர் குலம் வாழ்ந்திருக்கும்.

ஆனால் இன்று பணமில்லை. மங்காத புகழ் இருக்கிறது. இதெல்லாம் இறைவன் திருவிளையாட்டு.

செல்வம் செல்வம் என்று செருக்குடன் வாழ்ந்த அவரைவிட்டு லட்சுமியானவள் "செல்வோம்... செல்வோம்...' என்று போய்விட்டாள்.

ஆனால் அத்தனை பணமும் போனபின்புதான் அவருக்கு ஞானம் பிறந்தது.

கையில் ஒரு காசுகூட இல்லாத நிலையில்தான் அவர் மகாலட்சுமியை அழைத்தார்.

அதுவும் எப்படி? அற்புதமான ஸ்ரீராகத்தில் அழைத்தார். சிலர் அப்பாடலை மத்யமாவதி ராகத்திலும் பாடுவர்.

அந்தப் பாடலைப் பாடும்போதே கண்களில் நீர் பெருகும்; மனம் மகிழ்ச்சியில் பொங்கிடும்; நெஞ்சில் ஆனந்தம் தாண்டவமாடும்; மெய் சிலிர்க்கும்.

"பாக்யாத லக்ஷ்மி பாரம்மா- நம்மம்ம நீ சௌ  

பாக்யாத லக்ஷ்மி பாரம்மா....'

மகாலட்சுமியை அவர் அழைக்கும் அழகே அழகு.

"சலங்கை கட்டிய கால்களினால் மெதுவாக அடியெடுத்து வைத்து, அந்த இனிமையான சலங்கை ஒலியால், உன்னை தஞ்சமடைந்து பூஜை செய்யும் பக்தர்களுக்கு தயிரிலிருந்து வரும் நறுமணமான வெண்ணெயைப்போல் வருவாய் தாயே' என்று கெஞ்சுகிறார் அந்த மகான்.

அவருடைய இயற்பெயர் #ஸ்ரீனிவாச_நாயக்.

அவர் வசித்த ஊரின் நாட்டாண்மையாகத் திகழ்ந்தார் அவர். மக்கள் அவரை செல்வத்தின் பொருட்டு #நவகோடி_நாராயணசெட்டி என்றும் அழைத்தார்கள்.

அவ்வளவு பெரிய தனவந்தரான அவர் ஒரு கருமி. எச்சில் கையால்கூட காக்கையை விரட்டமாட்டார் என்பது அவருடைய விஷயத்தில் நிஜம்.

ஸ்ரீனிவாச நாயக்கிற்கு பதினெட்டு வயதாகும்போது திருமணம் நடந்தது. #மனைவியின்_பெயர்_சரஸ்வதி.

அவள் இவருக்கு நேர் எதிரானவள். தான- தர்மம் என்றால் கொள்ளைப் பிரியம். கடவுள் பக்தி மிகுந்தவள்.

அவர் வாழ்ந்த ஊரில் பகவான் #ஸ்ரீகிருஷ்ணன் #பாண்டுரங்கனாகக் காட்சியளித்தான்.

பெரிய கோவில். மக்கள் "பாண்டுரங்கா... பாண்டுரங்கா' என்று பக்திப் பரவசத்தில் நாள்தோறும், வீதி தோறும் பஜனைப் பாடல்களைப் பாடிக் கொண்டே போவார்கள்.

ஆனால் ஸ்ரீனிவாச நாயக் கண்டுகொள்ளவே மாட்டார்.

பார்த்தான் பாண்டுரங்கன். ஒரு முதிய ஏழை அந்தணன் உருவில், ஏழு வயதுச் சிறுவனோடு, ஸ்ரீனிவாச நாயக்கின் கடைமுன் வந்து நின்றான் இறைவன்.

""ஐயா... தர்மப் பிரபுவே...''

ஸ்ரீனிவாச நாயக் அந்தப் பிராமணனை திரும்பிக்கூட பார்க்கவில்லை. விடுவானா இறைவன்?

""ஐயா... தர்மப் பிரபுவே... சுவாமி...''

""டேய்! யாருடா நீ?'' அதட்டினார் ஸ்ரீனிவாசன்.

""ஐயா... நான் ஓர் ஏழைப் பிராமணன். இவன் என்னுடைய ஒரே மகன். ஏழு வயதாகிறது. உபநயனம் செய்ய வேண்டும். நீங்கள் உதவி செய்தால் இவனுக்கு பூணூல் போடலாம்.... பிரபு... ஏதாவது கொஞ்சம் பணம் கொடுங்கள்.... சாமி...''

""போ... போ... வேறு எங்காவது போய் பிச்சை எடு. என்னிடம் பணமே இல்லை...'' விரட்டினார் ஸ்ரீனிவாச நாயக். எவ்வளவு கெஞ்சிக் கேட்டும் நாயக்கின் மனம் இளகவில்லை. ஆனால் பகவான் அவரை விடுவதாயில்லை.

தினந்தோறும் வந்து, நமக்கு படியளப் பவனே அவரிடம் பிச்சை கேட்டான். நாயக்கும் அலுக்காமல் விரட்டினார்.

ஒருநாள், ""உங்களிடம் யாசகம் வாங் காமல் போகமாட்டேன் பிரபு...'' என்று சொல்லி, இறைவன் நாயக்கின் கடை வாசலிலேயே உட்கார்ந்து விட்டான்.

"இது ஏதடா வம்பாப் போச்சே...' என்று அலுத்துக்கொண்ட ஸ்ரீனிவாச நாயக், கல்லாப் பெட்டியிலிருந்து ஒரு செல்லாக் காசை எடுத்து அந்தணன் மேல் தூக்கி எறிந்தார். ""இந்தா, இதை எடுத்துப் போ. இனிமேல் கடைப்பக்கம் வராதே...''

அந்தக் காசைப் பார்த்துவிட்டு, ""பிரபு... இது தேய்ந்து போயிருக்கிறதே... எதற்கும் பிரயோஜனமில்லை. வேறு நல்ல காசு கொடுங்களேன்...'' என்றான் இறைவன்.

ஸ்ரீனிவாச நாயக் யோசித்தார்.

""நல்ல காசா? ஏதாவது பொருள் கொண்டு வந்து என் கடையில் அடமானம் வை... நல்ல காசு தருகிறேன்'' என்றார்.

அந்தணன் அந்தச் சிறுவனை அழைத்துக் கொண்டு நேராக ஸ்ரீனிவாச நாயக்கின் வீட்டிற்குச் சென்றான்.

அங்கே- வெள்ளிக் கிழமையாதலால் துளசி பூஜையை முடித்துவிட்டு ஸ்ரீனிவாச நாயக்கின் மனைவி சரஸ்வதி ஊஞ்சலில் வந்து உட்கார்ந்தாள்.

""பவதி... பிக்ஷாம் தேஹி...''

ஓடோடிச் சென்று வாசலில் பார்த்தாள். பார்த்ததும் காலில் விழுந்து கும்பிட்டாள்.

""என்ன வேண்டும் சுவாமி?''

""அம்மா... நான் ஓர் ஏழை. வயதாகி விட்டது. இவன் என் பையன். இவனுக்கு பூணூல் போட வேண்டும். கையில் பணமில்லை.

ஒரு கஞ்சனைக் கேட்டேன். அவன் மிகப் பெரிய பணக்காரன். ஆனால் சல்லிக்காசுகூட தரமாட்டேன் என்று என்னை அடிக்காத குறையாகத் துரத்திவிட்டான். அம்மா...

உன்னைப் பார்த்தால் மகாலட்சுமி மாதிரி இருக்கிறாய். ஏதாவது உபகாரம் பண்ணம்மா...''

"பணம் நம்மிடம் கிடையாது. அப்படியே இருந்து, தர்மம் செய்தேன் என்று தெரிந்தால் புருஷன் அடித்தே கொன்றுவிடுவான். இவருக்கு நாம் எப்படி உதவுவது?' என்று யோசித்த சரஸ்வதி முடிவில் தன்னுடைய பரிதாபமான நிலையை விளக்கினாள்.

""அட... நீ என்னம்மா... புருஷன் உனக்குக் கொடுத்ததை தர்மம் செய்தால்தானே ஆபத்து? திருமணத்தின்போது உன் பெற்றோர் போட்ட நகைகள் உன்னுடையதுதானே?

அதைக் கொடுத்தால் அவர் என்ன செய்ய முடியும்?'' என்று அவளை உசுப்பேற்றினான் பிராமணன்.

"அட... உண்மைதானே? நம் வீட்டில் ஏராளமான நகைகளைப் போட்டார்களே எனக்கு? அவை அத்தனையும் என்னுடையவை தானே... அதில் ஒன்றை தர்மம் செய்தால் என்ன?'

சட்டென்று தன்னுடைய வைர மூக்குத்தியைக் கழட்டி அந்த பிராமணனிடம் கொடுத்து விட்டாள் சரஸ்வதி.

அவளை மனதார வாழ்த்தி விட்டு, அந்தச் சிறுவனுடன் நேரே ஸ்ரீனிவாச நாயக்கின் அடகுக் கடைக்கே வந்தான் அந்த பிராமணன்.

ஸ்ரீனிவாச நாயக்கிற்கோ, மறுபடியும் தொந்தரவு ஆரம்பித்து விட்டதோ என்று தோன்றியது.

""இந்தாரும். இந்த மூக்குத்தியை எடுத்துக் கொண்டு ஏதாவது பணம் கொடும்'' என்று மிரட்டினான் பிராமணன்.

கையில் மூக்குத்தியை வாங்கி பரீட்சித்துப் பார்த்து, "இதை எங்கேயோ பார்த்த மாதிரி இருக்கிறதே..' என்று யோசித்தார் நாயக்.

சிறிது நேரம் கழித்து, ""ஓய் பிராமணரே... இந்த மூக்குத்தி இங்கேயே இருக்கட்டும். இப்போது என்னிடம் காசு இல்லை. நாளை வந்து பணம் வாங்கிக்கொள்...'' என்றார்.

அதை ஒப்புக்கொண்ட அந்தணன் போய்விட்டான்.

உடனே ஸ்ரீனிவாச நாயக் தன் கடையைப் பூட்டிவிட்டு நேரே வீட்டிற்குப் போனார்.

மனைவியைப் பார்த்தபோது அவள் முகத்தில் மூக்குத்தியைக் காணவில்லை.

""சரஸ்வதி... மூக்குத்தி எங்கே? இன்று வெள்ளிக்கிழமை. முகம் மூளியாய் இருக்கலாமா? போய் மூக்குத்தி போட்டுக் கொண்டுவா...''

சரஸ்வதி வெலவெலத்துப் போனாள். "ஐயய்யோ... இப்போது என்ன செய்வது? அந்தப் பிராமணனுக்கு தானம் கொடுத்தேன் என்றால் கொன்று விடுவாரே?'

கடைசியில் சரஸ்வதி ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள். "இந்தத் துஷ்டனிடம் மூர்க்கத்தனமாக அடிபடு வதைவிட சாவதேமேல்...' என்ற முடிவோடு, ஒரு பாத்திரத்தில் விஷத்தைக் கலந்து கையில் வைத்துக்கொண்டு துளசி மாடத்தை வலம் வந்தாள்.

""தாயே துளசி... நான் உன்னிடம் வந்து விடுகிறேனம்மா'' என்று சொல்லி விஷத்தைக் குடிக்க முற்படுகையில்-

விஷப் பாத்திரத்தில் ஏதோ விழும் ஓசை கேட்டது. சரஸ்வதி உள்ளே கைவிட்டுப் பார்த்த போது அவளின் மூக்குத்தி இருந்தது. அவளை ஆனந்தமும், வியப்பும் அணைத்துக் கொண்டது. "என்னைக் காப்பாற்றிவிட்டாய் தாயே' என்று கண்களில் நீர் பெருக விழுந்து கும்பிட்டாள்... பிறகு, கணவனிடம் ஓடோடிச் சென்று, ""இந்தாருங்கள் மூக்குத்தி...'' என்று கொடுத்தாள்.

ஸ்ரீனிவாச நாயக்கிற்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. மூக்குத்தியை எடுத்துக்கொண்டு பித்துப் பிடித்தவர்போல மீண்டும் தனது அடகுக் கடைக் குச் சென்றார். கல்லாப் பெட்டியைத் திறந்து, உள்ளே பத்திரமாக வைத்திருந்த மூக்குத்தியைத் தேடினார்.

அங்கே அது இல்லை. கடை முழுவதும் தேடினார். மூக்குத்தி கிடைக்கவில்லை. நாளை அந்த பிராமணன் வந்து, "எனக்கு பணம் வேண்டாம்... என்னுடைய நகையைக் கொடுங் கள்...' என்று கேட்டால் என்ன செய்வது?

மனைவியினுடைய மூக்குத்தியையா அவனுக்குக் கொடுப்பது? பிரமை பிடித்தது அவனுக்கு. கூடவே பயமும் வந்தது.

மறுநாள் காலை!

கடை திறந்த சில வினாடிகளிலேயே அந்தக் கிழவன் சிறுவனோடு வந்து விட்டான்.

""ஐயா... பிரபுவே.. நான் கொடுத்த நகைக்கு பணம் தருவதாகச் சொன்னீர்களே. இன்றும் பணம் இல்லாவிட்டால் பரவாயில்லை. என்னுடைய நகையைக் கொடுங்கள். வேறு கடையில் அடமானம் வைத்துக் கொள்கிறேன்...'' என்றான்.

ஸ்ரீனிவாச நாயக்கின் நிலை பரிதாபமானது. செருக்குடன் வாழ்ந்தவர் கிழவனிடம் கெஞ்சி னார்.

""ஐயா... மன்னித்து விடுங்கள். வெளியிலிருந்து கொஞ்சம் பணம் வரவேண்டியிருக்கிறது. வந்தவுடன் தருகிறேன். முடிந்தால் மாலை வாருங்களேன். கண்டிப்பாக பணம் தருகிறேன்.''

""சரி... சரி... சாயங்காலமும் என்னை ஏமாற்றி விடாதே. நான் வருவேன்...''

கிழவன் போனபின்பு, தன் கடையில் பணிபுரியும் ஒரு வேலையாளை அனுப்பி, அந்தக் கிழவன் எங்கே போகிறான் என்று கண்காணிக்கச் சொன்னார்.

அந்தக் கிழவனைப் பின்தொடர்ந்து சென்ற வேலையாள் சிறிது நேரம் கழித்து பதை பதைப்புடன் கடைக்கு ஓடி வந்தான்.

""என்னடா... ஏன் இப்படி பயந்தாங்கொள்ளி மாதிரி ஓடி வருகிறாய்? கிழவன் உன்னை அடையாளம் தெரிந்துகொண்டு மிரட்டினானா?''

""சுவாமி... என்னை மன்னித்துவிடுங்கள்... கிழவர் இரண்டு மூன்று தெருக்கள் தாண்டி, பாண்டுரங்கன் கோவிலுக்குச் சென்றார்....

நேரே கர்ப்பக் கிரகத்துக்குள் புகுந்தார்... பின்னர் மறைந்து விட்டார்...''

ஸ்ரீனிவாச நாயக் திடுக்கிட்டார். என்ன இது? கடைக்கு வந்த முதியவர் யார்? என்ன அதிசயம் இது.!

கடையைப் பூட்டிக் கொண்டு வீட்டிற்கு வந்து மனைவியிடம் நடந்த சம்பவத்தைச் சொன்னார். அவளும் மூக்குத்தியை அந்தக் கிழவருக்கு தானம் தந்ததையும், அவர் வாழ்த்தி விட்டுப் போனதையும் சொன்னாள்.

ஸ்ரீனிவாச நாயக்கிற்கு புரிந்துவிட்டது. கடவுளே தன்னை பரீட்சித்து விட்டதை உணர்ந்தார்.

அப்போது ஓர் அசரீரி பூஜை அறையிலிருந்து கேட்டது.

"இத்தனை செல்வங்களை வைத்துக்கொண்டு தான தருமம் செய்யாமல் வாழ்கிறாயே? உனக்கு எப்படி நற்கதி கிடைக்கும்?

போ... உன்னுடைய செல்வங்கள் அனைத்தையும் தானம் செய்துவிட்டு புண்ணியம் தேடிக் கொள்.

இனி உன் பெயர் ஸ்ரீனிவாச நாயக் இல்லை. இந்த ஊரின் பெயரான புரந்தரகட என்கிற பெயரால் இனி உன் பெயர் புரந்தரதாசன்.

பகவானைப் பாடு. நீ நாரதருடைய அம்சம். ஸ்ரீ கிருஷ்ண தேவராயருடைய குல குருவான ஸ்ரீ வியாசராயரை தஞ்சமடைவாயாக. அவர் உனக்கு குரு உபதேசம் செய்வார்....'

புரந்தரதாசன்ஸ்ரீ னிவாச நாயக் தன்னுடைய அனைத்து சொத்துகளையும் ஏழை எளிய மக்களுக்கு தானம் செய்தார்.

ஒரு நொடியில் ஒன்பது கோடி ரூபாய் போயிற்று. ஓட்டாண்டியானார்.

தன் மனைவி, மக்களோடு இறைவன் நாமங்களைப் பாடியவாறே ஹம்பி சென்று ஸ்ரீ வியாசராயரை சரணடைந்தார்.

அவர் ஸ்ரீநிவாச நாயக்கின் பிறப் பின் ரகசியத்தைச் சொல்லி அவருக்கு குரு உபதேசம் செய்தார்.

கால்நடையாகவே பாரத தேசத்தை மூன்று முறை வலம் வந்தார் புரந்தரதாசர்.

சுமார் நான்கு லட்சம் பாடல்களை இறைவன்மீது பாடினார்.

நம்முடைய திருவையாறு சத்குரு ஸ்ரீ தியாகராஜ சுவாமிகளுக்கு, சிறுவயதில் அவருடைய அன்னை புரந்தரதாசரின் பதங்களையே சொல்லி க்கொடுத்தார்.

ஸ்வர வரிசை என்று சொல்லப்படுகிற "ஸ, ரி, க, ம, ப, த, நீ..' என்கிற ஆரோகண அவரோகணங்களை சங்கீத உலகிற்கு  தந்த பிதாமகர் #புரந்தரதாசரே.

அவருடைய பதங்கள் இன்றும் நம் நாட்டுக் கச்சேரிகளில் பாடப்படுகின்றன.

அப்படிப்பட்ட #மகான் புரந்தரதாசர் கி.பி. 1584-ல் இறைவனோடு இரண்டறக்கலந்தார்.

=-------------------------------------------------------------

படித்ததில் பிடித்தது!

Yourself a happy person

Do you consider yourself a happy person?

Why shouldn’t I?

It’s a matter of choice. I have so many reasons to be happy…

1. First, I’m alive and well. The air I breathe, the food I eat, the water I drink. The places I travel to. I love traveling. The nice people I meet. The people who smile back at me when I smile at them. The new friends I make. I’ve nothing to complain about.
2. I have more blessings to thank God for than I have reasons to complain. Which leaves me with more than a couple of reasons to smile and be happy.
3. I have good friends and family to share life with. Therefore I make sure I’m not lonely. I could sometimes choose to be alone—out of necessity, but I’m never alone. This is something to be happy about.
4. I love what I do. Although I’ve realized that money can sometimes buy happiness, this is not my main reason to be happy. In fact, most of the time I’m happy whether I have money or not.
5. Heck, I could make money right here as I tell you this. Not that I care so much about money, anyway, but all the same I could make money just by doing what I do. By the moment you read this, I could make money—In ways, you won’t believe even if I told you.
6. “Share the love”, the slogan goes. It is more blessed to give than to receive. Why? Because by sharing you release what you already have and create room for more. This is a simple principle that has been passed on for centuries. When you hoard, you leave no space to receive more. When you stack up things you no longer need, pressure starts to mount inside your brain and you’re no longer at peace with yourself. By giving you become lighter and happier.
7. I have chosen one of the most life-fulfilling occupations in life; impacting others positively. This is one of my greatest reasons to be happy.
8. Secondly, I enjoy sharing what I have and what I know. Most people actually believe that because knowledge is the key, it should be guarded fiercely. I am of a different opinion. Knowledge is something to be shared freely. That’s what keeps me happy.
9. I have a good education but this is not my main reason to be happy. I’m happy when I share the knowledge I’ve gathered over the years. I’ve noticed that the more knowledge I share, the more of it I get and, therefore the happier I get.
10. I have a beautiful wife who cares about me and I care about her. Together, we have a wonderful family comprising of a bunch of teenagers who are just beginning to learn about life. It was a wonderful experience watching them grow to where they are. At first, we were scared they would discover too much about the dark side of life and probably choose to do the wrong things, but we are relieved to notice that they all chose a good path for themselves. We consider ourselves blessed.
11. One of the happiest moments of my life was when I fired my boss many years ago and chose a different path for myself. I chose freedom over job security. I chose to deliver value instead of trading my time for money. I chose to share knowledge rather than hoard it. I chose entrepreneurship over employment.
12. The greatest moment of my life was when I discovered that I can create happiness for myself and others just by maintaining a positive mental attitude. More importantly, I discovered that I could actually decide to be happy or sad.
13. There’s so much sadness in the world you can even touch it. In this bottomless gloom, I think it's great to be happy. One single happiness amid intense sadness is like lighting a candle in intense darkness. Despite all the darkness in the world, it can never put out a single candle. Imagine what impact it would make if ten people were happy. Imagine a thousand happy people. Imagine a million happy people. Imagine a billion happy people. And now imagine what would happen if all the 7.7 billion people in the world were happy.
14. Since I’ve given you enough reasons why I consider myself a happy person, now it’s your turn. Happiness is contagious. Choose happiness and influence the world around you. Choose sadness and make the world around you sick.

“I have low self esteem”

 

What screams “I have low self esteem”? And why?

Neediness/Clinging

In the realm of relationships, both personal and professional, very little displays a lack of self-confidence in one`s self more than neediness or clinging.

When you `need` someone to make you feel better about yourself, you are effectively putting that person or people up on a pedestal and lowering yourself to a level of subordination.

The reason why so many men and women fail in finding love and attracting a decent partner into their lives is that they are looking to something external to provide them with validation of their existence and to give them an identity.

But, when you do this, you are giving away your power and putting your self-worth on very precarious ground because when you are rejected or shunned you will equate the rejection with your character, which leads to depression, anxiety, self-destructive habits, and, in the worst-case scenarios, suicide.

And none of this is necessary, at all!

What you need to do is view your relationships as accessories, not attachments.

They should enhance your life, not be the sole reason for your existence!

I`m not advocating a solitary life in the woods, but you should `want` a relationship, as opposed to `needing` one.

Oversensitivity

Opinions are like assholes; everyone has one!

Yet, far too many of us take needless exception to the thoughts, words, and actions of others and blow them way out of proportion.

A person with healthy self-esteem would take the opinion of another as simply that, an opinion, and, while not agreeing or liking what was expressed, would disagree calmly whilst not belittling the person in the process.

But, what do most of us do?

We fly right off the handle, seeing a dissenting point of view as a personal attack and a call to arms for us to defend our territory with every means at our disposal!

This can only lead to petty arguments, physical assault, and years of begrudging someone because of a few misplaced or careless words.

The sad part about all of this is that what happens in the here and now, whether it be good or bad, won`t matter in five, ten, twenty, or even a hundred years from now.

So, why get bent out of shape and give away your happiness for something that has little importance in the grand scheme of things?

Scarcity mindset

One of the simplest ways to judge someone`s level of self-esteem is to witness their behaviour in adverse conditions.

Anyone can be happy, positive, and upbeat when everything is going their way.

But, how do they cope when everything turns to shit?

The person with low self-esteem will bemoan their station in life, cursing and deriding everything and everyone around them and letting the situation dictate their thoughts and actions.

On the other hand, people with high self-esteem realize that life doesn`t move in a constant, upward trajectory.

It can be roses one day and stinking manure the next.

This is how life is!

They understand that with the good comes the bad and vice versa and that they will just do the best that they can in the circumstances presented.

Alone vs. Lonely

We are all designed to be social beings.

Therefore, it can be particularly challenging when we go through periods where we have little choice but to do things on our own.

The default reaction is to feel lonely and crave human contact in some way, shape, and form.

Yet, this comes from a place of neediness, which I have mentioned earlier.

Such people have so little self-esteem that the very thought of ostracization is anathema to them and they would rather walk on broken glass.

But, the truth is you are simply alone.

Confident people value their time alone.

They see the precious hours, days, weeks, months, or even years, that they have to themselves as valuable space for personal development and time to catch up on any pressing matters.

Because they value their alone time, the times that they spend with and around others is a bonus and only adds to the pleasure they already feel when they are alone.

Poor posture

Have you ever seen someone walking down the street like they just lost the lottery?

More than likely, these people are simply down on themselves.

Their shoulders are hunched.

Their gaze is down.

Their pace is lethargic.

Their whole demeanour screams `low self-esteem`.

Life has punched them in the face and they are down for the count.

If you are one of these people, get off the canvas!

Sure, life isn`t always peaches and cream, but you only have a certain amount of time on this big, blue ball.

Take the bad with the good.

It`s a cycle: you are either going in a storm, going through a storm, or coming out of a storm.

Just get through it!!

Whatever it is!!

Do you want to know the quickest way to get more confidence?

Stand tall.

Pull your shoulders back.

Stick your chest out slightly.

Walk with a purpose.

No, doing so won`t solve all your problems.

But, neither will dwelling on them!!

At the very least, you`ll look and feel more confident and other people will notice the change too.

Thanks so much for reading!

Difficult situations in yourself

 

How do you help yourself in difficult situations?

1. Sometimes it’s better to be alone. You’re then, doubly assured that no one would hurt you,
2. The process is more important than the outcome. Don’t forget you’re about to reach the destination . Enjoy the journey,
3. Better pick yourself up & brush yourself off everyday. Believe in your instincts,
4. We experience unseen pain after getting knocked down by life & the circumstances. But be 200% sure , you’ll get up ,
5. Just keep walking. It’s better to get lost moving on than to get stuck & stranded broken . Don’t Quit,
6. Become better & you’ll attract better,
7. End your day with a positive thought. Though the going is tough tomorrow brings fresh opportunities to make it better,
8. Don’t regret the things you’ve done, regret what you didn’t do when you had the chance,
9. Keep company of people who love you, inspire you, motivate you, wish you well , make you happy. Allow others to leave,
10. Sometimes it’s better to be silent. Don’t reveal your pain . People will hear you but not understand you,
11. Chase your dreams not people. Avoid getting stressed about love. Not everyone has the same heart as you,
12. Take care of yourself. You’re not supposed to have your whole life figured out yet . Everything will work out,
13. Never hold on to someone who doesn’t care about losing you or you’ll lose yourself,
14. One day you’ll laugh so much that you’ll forget you were ever seared with scars ! ----------------------------------Acknowledge the Situation Sometimes people try to stay in denial when they face a tough situation. However, the longer you try to avoid the problem, the longer it will take to address it Acknowledge the situation exists, regardless of how you feel about it. Be prepared to face the situation head on so you can get through it. Even if you can’t change the situation, acknowledging it can help you accept it and move on. Develop a Plan Brainstorm potential ways to deal with the situation. You’re likely to have more options than you might think. Spend time thinking about how you can respond to a tough situation. Even if you can’t fix it, you can develop a plan to cope with it. For example, determine who you can call on for support and how you can keep going even when you don’t feel like it. Seek Help When Necessary Asking for help can be a sign of strength and courage. Don’t be afraid to look for help in a variety of ways to help you cope with a tough situation in life. Change What You Can Identify what is within your control and resolve to make change. For example, if you got fired because your boss was unfair, don’t waste your time dwelling on your anger. Instead, take action and begin applying for new jobs as soon as possible. f you can’t change the situation, you may be able to change your attitude. For example, if you’re dealing with a death of your grandfather, you can’t do anything to bring him back. However, you can change how you choose to view the situation. Although it’s unlikely you can suddenly change your attitude over night, you can change it over time. It is a process that takes hard work. However, simply recognizing that you can use an attitude adjustment can go a long way to creating change. Identify What You Can’t Change Don’t waste time and energy trying to change things you can’t change. You can’t change anyone else and you can’t change your past. Spending too much time thinking about and wishing things were different won’t do any good. Develop Coping Skills to Deal with Your Feelings Just because you acknowledge a situation is unfair, doesn’t mean it won’t hurt. Dealing with sadness, anger, frustration, and disappointment is tough business. Develop a plan to cope with all those difficult feelings. Resign to take care of yourself by eating healthy, getting exercise, and getting adequate amounts of rest. Find strategies to deal with complex feelings, such as spending time with loved ones, journaling, or participating in fun activities. Focus on What You Can Gain Usually something good can come out of even the worst situations. Focus on what you might gain for having survived a tough situation. Perhaps, you’ll come out of it a stronger person or maybe you’ll have learned a valuable life lesson. Whatever it is, try to view the situation as a learning experience that will help you in some way later in life.
    
    
    

Saddest truth about smart people

 

What is the saddest truth about smart people?

1. They always think that they should do higher-level things, so they ignore the basics and practice. In this case, they always avoid some basic issues to prevent their ignorance from being exposed.

2. Without the correction of their parents or mentors in the early days of their lives, they will become arrogant, look down on others, and do not respect others, which makes people dislike and avoid them; on the other hand, they feel much more inferiority than ordinary people in front of failure.

3. They have unique sensitivity and are easily over-excited. Genius is often accompanied by madness.

4. They think too much and too complicated.

They can always associate the underlying meaning from the literal meaning, so that they are more tired than others in everything; they tend to be hesitant and miss the best time.

5. They get bored easily.

When a project, a relationship, or a person stops stimulating their brains, they feel that it's done. Therefore, they rarely stick to the end and often accomplish nothing.

6. It’s difficult for them to give and express love.

They are not sensitive to subtle things. Generally speaking, in relationships, they tend to ignore the hidden problems until they become too big to ignore. Because at any given time, they always have too many ideas in their minds, it is difficult to truly sympathize with others or feel sympathy.

7. They often feel lonely and depressed, and may even have no friend.

They tend to be alone and imprisoned themselves in a state of depression when something happens, which leads to deeper depression.

8. People have too much expectations of them.

Must they meet all people's expectations? These pressures may overwhelm them, because they are not machines.